Sponsoren voor KIKOV

Ik ben Katleen, de dochter van meter (Mieke) en de mama van Sara. Een jaar geleden kwam meter terug naar huis van de Camino en Sara vroeg of ze volgende keer ook mee een deel van de Camino mocht stappen.We hebben hier niet lang moeten over nadenken en vonden dat dit een unieke ervaring voor beiden zou kunnen zijn. Meter zag dit direct zitten en stemde toe. Sara spaarde duchtig haar centjes om het vliegtuigticket te betalen. Oorspronkelijk ging de opbrengst van hun tocht naar een ander goed doel, maar toen we het nieuws van onze oudste zoon kregen, voelde ik dat we het geld aan een ander doel moesten geven nl. KIKOV. Na de diagnose van kanker bij Mattias werden wij goed opgevangen en begeleid door een heel team van mensen. Ik vernam dat een deel van de praktische ondersteuning gesponsord werd door KIKOV. Door deze organisatie werd er mij veel uit handen genomen en was er een goede begeleiding voor broer en zus. Daarom was mijn keuze snel gemaakt en stemde mijn moeder hier ook mee in. Dus alles gaat recht naar een goed doel, dichtbij naar mensen die het echt nodig hebben in een moeilijke tijd.

De weg van Compostella naar Muxia

zaterdag 19 augustus 2017

19 augustus 2017 Lires

Hallo het is weer met Sara,
We hebben weer een leuke dag gehad. Deze morgen zijn we rond half 10 gaan eten, we hebben  croissants gegeten, en ik heb een cola Cao gedronken dat is in het Spaans chocomelk. Dan zijn we naar de zee geweest, we hebben daar met de voeten in het water geweest,ik heb niet gezwommen het water is veel te koud, het water is heel wild daarom noemen ze het de dode kust , dan zijn we daar nog blijven zitten. toen zijn we naar een bar geweest en hebben we daar een broodje gegeten met omelet en spek.Dan zijn we verder gegaan de berg op en daar zijn we blijven zitten om te kijken naar dolfijnen, maar geen gezien  en dan zijn we weer terug gegaan naar de refugio.
Sara heeft eigenlijk het voornaamste verteld. We hebben het kerkhof bezocht, iedere familie heeft zijn eigen concessie en de doden worden boven elkaar begraven. Verder op weg naar de Playa de Lires waren honderden vissen en vogels aan het wachten op afval van de visconservenfabriek. We zagen verschillende reigers, een koereiger en aalscholvers. Om naar de refugio terug te gaan moesten we helemaal door het dorp omhoog gaan en toen we op een trap in de schaduw zaten, kregen we weer appels, pruimen en perziken, allemaal in mini-formaat en deze keer lustte Sara zelfs een appelsoort, die naar snoepjes smaakte.
Tot morgen,  ondanks de rustdag deden we ongeveer 5 km vandaag

Geen opmerkingen:

Een reactie posten