Sponsoren voor KIKOV

Ik ben Katleen, de dochter van meter (Mieke) en de mama van Sara. Een jaar geleden kwam meter terug naar huis van de Camino en Sara vroeg of ze volgende keer ook mee een deel van de Camino mocht stappen.We hebben hier niet lang moeten over nadenken en vonden dat dit een unieke ervaring voor beiden zou kunnen zijn. Meter zag dit direct zitten en stemde toe. Sara spaarde duchtig haar centjes om het vliegtuigticket te betalen. Oorspronkelijk ging de opbrengst van hun tocht naar een ander goed doel, maar toen we het nieuws van onze oudste zoon kregen, voelde ik dat we het geld aan een ander doel moesten geven nl. KIKOV. Na de diagnose van kanker bij Mattias werden wij goed opgevangen en begeleid door een heel team van mensen. Ik vernam dat een deel van de praktische ondersteuning gesponsord werd door KIKOV. Door deze organisatie werd er mij veel uit handen genomen en was er een goede begeleiding voor broer en zus. Daarom was mijn keuze snel gemaakt en stemde mijn moeder hier ook mee in. Dus alles gaat recht naar een goed doel, dichtbij naar mensen die het echt nodig hebben in een moeilijke tijd.

De weg van Compostella naar Muxia

maandag 28 augustus 2017

24 en 25 augustus 2017 De thuiskomst

Hallo het is weer met Sara. 's morgens vertrokken we met de bus naar de luchthaven, dan zijn we ons gaan inchecken, maar er stond een te lange rij, dus hebben we dat maar niet gedaan. Dan zijn we iets gaan drinken en onze lunch gaan kopen , erna zijn we gaan aanschuiven, we hebben daar een uurtje gestaan, dan kwam een mevrouw zeggen dat we naar de andere rij mochten we hebben ingechekt, dan zijn we naar de douane gegaan, dan hebben we gewacht. we gingen met het vliegtuig naar Madrid en van Madrid naar Brussel, we hebben meter haar rugzak opgehaald, maar mijn stok zat er niet tussen , daar hebben we een uur voor gewacht, ze hebben een  dossier aangemaakt en als ze  mijn stok vinden dan sturen ze die naar meter. Eens aangekomen in de aankomsthal stonden mama, papa en Axel daar klaar. Wat was ik blij om ze terug te zien. Na een rit met de auto naar huis, was daar de hele familie en hebben we samen macaroni gegeten.

Na meer dan een uur vergeefs wachten op de stok van Sara, konden we eindelijk naar buiten en wat het meest opviel was de spandoek van Axel, die ons welkom heette.
De stok is terecht en daar ben ik blij om, hij heeft Sara de ganse 115 km begeleid en tot steun geweest en hij heeft zijn werk heel goed gedaan.
Niet genoeg kan ik benadrukken over hoeveel wilskracht, uithoudingsvermogen en moed Sara beschikt. Een kleindochter en dochter en zus om fier op te zijn. Zij was 's morgens altijd de eerste klaar om te vertrekken, soms al voor de wekker afliep. Verschillende keren moest ik aandringen opdat ze haar rugzak zou afnemen als we langs de kant van de weg aten of als we even op een trap of een rots zaten uit te rusten. Geen berg was te hoog, geen afdaling te steil en geen afstand te ver. Ik heb enorm veel bewondering voor mijn kleindochter en ik denk dat we veel van elkaar geleerd hebben.
Een wens, die werkelijkheid werd en hoe!

woensdag 23 augustus 2017

23 augustus 2017 Santiago

Hallo het is weer met Sara,
S'morgens zijn we opgestaan rond 8 uur half 9, dan zijn we gaan ontbijten, ik heb churrossen met chocolade saus gegeten en meter een croissant.Dan wilde we naar de kathedraal gaan maar er stond een wachtrij van wel  100 m lang, dan zijn we maar naar de levende standbeelden geweest. Dan zijn we gaan eten in een restaurant,
dicht bij het restaurant was een meneer die dingen graveerde in een soort van bord en dan hebben we gevraagd dat die meneer of dat die het jaartal en mijn naam in mijn stok wilde graveren, en dat heeft hij gedaan. Daarna zijn we met een treintje   een uurtje gaan rijden. Toen zijn we naar de kathedraal geweest, daar hebben we 4 kaarsen aangestoken. En seffens gaan we alles klaar zetten voor morgen, zodat we deze avond volop kunnen genieten van alle muziek in de stad.
De rugzakken staan bijna klaar, de laatste was is gedaan, de schoenen zijn gepoetst, we zijn klaar om te vertrekken,alhoewel het bij beiden met gemengde gevoelens is.
De tijd is veel te snel voorbij gegaan.
We willen naar huis omdat we jullie allemaal missen en tegelijkertijd zijn we triestig omdat ons avontuur gedaan is. Gisterenavond, toen we luisterden naar de operazanger onder de bogen en op de trappen naar beneden, kon ik zien waar we veertien dagen geleden vertrokken zijn. Ik wilde alleen maar terug onderweg zijn. Sara knikt van ja.
Wij danken iedereen voor hun meeleven, en we danken vooral al de sponsors, die KIKOV een duwtje in de rug gaven.
Je hoort nog van ons!
Sara en meter
!

22 augustus 2017 Santiago

Nu Hallo het is weer met Sara,
We hebben vandaag een leuke dag gehad, s' morgens zijn we om half 10 opgestaan, daarna hebben we gegeten, we hebben een broodje besteld . Dan zijn we naar de haven ⚓ geweest, we zijn  iemand tegen gekomen die aan het vissen 🎣 was hij had er al veel. Dan zijn we gaan wachten op onze bus 🚌, we zijn nog iets gaan drinken, en dan wachten wachten en wachten, en toen kwam onze bus 🚌. Meter heeft geslapen en ik heb naar buiten gekeken. We zijn aangekomen, dan zijn we direct iets fris gaan drinken, dan zijn we naar Fina gegaan, we waren juist binnen en mama belde. We hebben gedoucht en dan zijn we onze tickets gaan afprinten van de terug vlucht. Dan zijn we tapas gaan eten, dan zijn we 2 klassiekzangers gaan beluisteren.

Het was gisteren zo heet in Muxia, praktisch geen schaduw, zodat we alleen maar ergens onder een boom konden zitten of onder een parasol aan de bushalte.
De witte huizen en het water weerkaatsten het zonlicht. Na een busrit van 2 uur kwamen we helemaal "dizzie' in Santiago aan, allebei met hoofdpijn. Een terras en fris drinken brachten na een half uur wat verlichtig. Dan nog van aan de bushalte naar Fina,.een goeie douche en we waren er weer bovenop. Onze ticketten laten uitprinten,  tapas gaan eten in El Obispo, in het park een ijsje gegeten, naar 'capoeira-capriolen' gekeken, onder de bogen van het episcopaal paleis hebben we dan tot elf uur naar muziek en zang geluisterd: allemaal klassieke aria's, Sara was er net zoals ik begeesterd van.
De buik van Sara 'rommelt' nu en ik weet ondertussen wel wat dat betekent!

maandag 21 augustus 2017

21 augustus 2017 Muxia

Hallo het is weer met Sara,
We zijn rond een uur of 8 opgestaan, dan zijn we in een restaurant   croissants gaan eten. Dan zijn we naar de Seniora al barca geweest , daar hebben we de boot gezien die  omgedraaid was en  een paar meter verder lag het zeil en als je daar 9 keer onder kroop dan genees je van Reuma. Dan is meter op de kant gaan zitten en ik ben ondertussen op de rotsen geklommen. We hebben ook het gedenkteken gezien, er was een olietanker, die tegen de rotsen is gekomen, alle olie lag op de rotsen en in het water. Dan zijn we in een restaurant gaan eten. Erna zijn we gaan zwemmen in de zee, ik was er bijna helemaal in, en dan riep meter dat ik moest komen. Een mevrouw zei dat er gevaarlijke beesten met stekels in de zee zitten, en als die u prikken dan moet je naar het ziekenhuis . Dus ben ik er niet meer in gegaan, dan zijn we iets in een café gaan drinken, een uurtje later kwam er een mevrouw met een puppy, super cute, die heeft heel lang op mijn schoot gelegen, ze was in slaap gevallen en dan heeft ze geplast op mijn broek  en toen gingen we weg. EN DAN IS DE DAG Gedaan.  
Gisteren was het over de dertig graden met een fris windje,  vandaag was het nog heter maar zonder een zuchtje wind. De wandeling naar de kerk viel nog mee, de klim tot op een hoge rots hebben we afgelast, de terugtocht door de duinen viel niet echt mee. Wat heel erg meeviel was dat we de Muxia in het bureau van toerisme, vlak bij de refugio kregen. Na de middag heeft Sara al wat op de blog geschreven en ik heb een kleine siësta genomen. Een hele tijd hebben we op een terras gepraat met een Fransman uit Lille. Hij had net zijn 5de Camino gelopen.
We slapen hier in dezelfde refugio en morgen nemen we dezelfde bus naar Santiago en we vertrekken ook op dezelfde dag in Santiago.
En morgen in Santiago gaan we genieten van al wat deze stad te bieden heeft: tapas gaan eten in "El Obispo", naar de Tunas Compostelanos luisteren, naar de levende standbeelden kijken, mee omhoog en omlaag gaan met het wierookvat, een rit maken met het toeristisch treintje...
Maar dat is voor morgen en overmorgen.

zondag 20 augustus 2017

20 augustus 2017 Muxia

Hallo het is weer met Sara,
Het was vandaag een vermoeiende dag, bergop en bergaf en zo bleef dat maar doorgaan. We hebben in de middag een broodje gegeten met omelet, dan zijn we verder gegaan bergop en bergaf, en we hoopten een bar tegen te komen en daar iets fris te drinken, maar neen, niks, helemaal niks.Maar het is ons gelukt ,we zijn in Muxia aangekomen, daar hebben we een bar gevonden, en daar hebben we iets gedronken. Nu zijn we in de refugio Bela Muxia.
Het was inderdaad een zware etappe, de temperatuur liep op tot boven de 30 graden. Onderweg niks
te eten of te drinken. Gelukkig hadden we veel te drinken bij, maar door de wind waren onze lippen helemaal uitgedroogd en snakten naar iets fris. Bijna tot in het centrum van Muxia moesten we gaan voor we een bar vonden. we hebben elk een halve liter water of fruitsap gedronken. En.... een vol bord heerlijke, vette, grote Spaanse meijllones als tapas. Sara mocht een ijs uitkiezen, maar er was er geen die haar goedkeuring kreeg
We stapten vandaag 13 km, dat brengt het totaal op 112 km.
Je kan voelen aan Sara dat het stappen genoeg geweest is.
Morgen nog naar de IgreXia de la Barca (3km) en dan gaan we uiteindelijk 115 km gestapt hebben.

zaterdag 19 augustus 2017

19 augustus 2017 Lires

Hallo het is weer met Sara,
We hebben weer een leuke dag gehad. Deze morgen zijn we rond half 10 gaan eten, we hebben  croissants gegeten, en ik heb een cola Cao gedronken dat is in het Spaans chocomelk. Dan zijn we naar de zee geweest, we hebben daar met de voeten in het water geweest,ik heb niet gezwommen het water is veel te koud, het water is heel wild daarom noemen ze het de dode kust , dan zijn we daar nog blijven zitten. toen zijn we naar een bar geweest en hebben we daar een broodje gegeten met omelet en spek.Dan zijn we verder gegaan de berg op en daar zijn we blijven zitten om te kijken naar dolfijnen, maar geen gezien  en dan zijn we weer terug gegaan naar de refugio.
Sara heeft eigenlijk het voornaamste verteld. We hebben het kerkhof bezocht, iedere familie heeft zijn eigen concessie en de doden worden boven elkaar begraven. Verder op weg naar de Playa de Lires waren honderden vissen en vogels aan het wachten op afval van de visconservenfabriek. We zagen verschillende reigers, een koereiger en aalscholvers. Om naar de refugio terug te gaan moesten we helemaal door het dorp omhoog gaan en toen we op een trap in de schaduw zaten, kregen we weer appels, pruimen en perziken, allemaal in mini-formaat en deze keer lustte Sara zelfs een appelsoort, die naar snoepjes smaakte.
Tot morgen,  ondanks de rustdag deden we ongeveer 5 km vandaag

vrijdag 18 augustus 2017

18 augustus 2017 Lires

Hallo het is weer met Sara,
We hebben vandaag een leuke dag gehad,'s morgens zijn we opgestaan rond een uur of 8, dan zijn we ergens gaan eten, dan is de dag begonnen we hebben  goed doorgewandeld, dan stopten wij ergens. Dan zijn we op een trap gaan zitten en we wilden juist weggaan, maar dan kwam er een mevrouw met 2 appels, één voor mij en één voor meter.
Dan nu 's middags hebben we een broodje met omelet gegeten, dan zijn we verder gegaan. 
We vroegen aan een man waar onze refugio was, maar die bood één van zijn mooie kamers aan, maar we hebben nee gezegd, het was een 2 persoons bed, en het was al zo warm, en het bed was redelijk klein, we liggen daar zo dicht bij elkaar en dat is veel te warm en omdat we al in een refugio gereserveerd hadden, en als we zouden afbellen is dat niet eerlijk.
Normaal gezien zouden we om half 7 opstaan, maar het regende en volgens het weerbericht zou het tegen de middag opklaren. Om 8 uur regende het niet meer, we hebben onze tijd genomen om te ontbijten en toen we vertrokken, trok de lucht langzaam open en het werd alsmaar warmer. In het begin was de weg zwaar omdat er veel asfalt was en de nodige bergen en er soms heel venijnige stukken tussen zaten.
De laatste helft waren we zo op dreef dat we er waren voor we het beseften. We stapten 15 km. Dat brengt het totaal op 99 km.
We maken er een erezaak van om zoveel mogelijk kilometers te lopen omdat er een bepaalde sponsor is,  die voor elk van ons twee 50 cent per gelopen km aan Kikov geeft.

donderdag 17 augustus 2017

17 augustus Fisterra

Hallo het is weer met Sara,
we hebben vandaag een leuke dag gehad, s'morgens hebben we als ontbijt overschot van pizza  gegeten, daarna zijn we iets warms gaan drinken. Daarna zijn we naar een fort gestapt, daar ging het over hoe ze vis   vangen en daar heb ik veel foto's genomen. Daarna zijn we de kaap op gestapt, daar hebben we de steen 0,00 km gezien daar heeft een meneer een foto  van ons gemaakt, dan zijn we de kaap weer afgegaan in vertrek van onder tot boven 2,5 km en omgekeerd van hetzelfde. Dus hebben we vandaag 5km gedaan en in totaal is dat 84km. Daarna zijn we in een restaurant  gaan eten. Dan heeft Meter mijn verrassing gezegd, we gingen een boottocht doen maar het loket was gesloten  maar dan zagen we dat we om half 6 konden komen, we zijn om dat uur gekomen hebben we een Tiket gekocht, 20minuten gewacht en we waren weg.Er was een plaats,   waar we onder de boot konden kijken.
Deze morgen was er alleen maar mist, met moeite konden we het water zien. We bezochten eerst het fort van San Carlos en daarna gingen we de Kaap op tot op het einde van de wereld en terug naar beneden, 5 km. Dat brengt het totaal op 84 km. Na het middageten om half drie was het tijd voor de verrassing, een boottocht van 1 u 30 tot voorbij de Kaap.
Maar het loket was  gesloten, ik belde en de schipper vertelde dat hij met die mist niet mocht uitvaren. Misschien als het beter was konden we misschien om 17 u 30 uitvaren.
De zon brandde hevig en dan heeft Sara gezwommen en ik heb pootje gebaad.
Om kwart voor 6 zijn we dan vertrokken,  de Kaap en de vuurtoren zaten nog altijd in de mist. Het was half 10 toen we in de refugio aankwamen, dan nog douchen, blog schrijven. Dan kregen we geen verbinding. Maar.... de dag was mooi....