Sponsoren voor KIKOV

Ik ben Katleen, de dochter van meter (Mieke) en de mama van Sara. Een jaar geleden kwam meter terug naar huis van de Camino en Sara vroeg of ze volgende keer ook mee een deel van de Camino mocht stappen.We hebben hier niet lang moeten over nadenken en vonden dat dit een unieke ervaring voor beiden zou kunnen zijn. Meter zag dit direct zitten en stemde toe. Sara spaarde duchtig haar centjes om het vliegtuigticket te betalen. Oorspronkelijk ging de opbrengst van hun tocht naar een ander goed doel, maar toen we het nieuws van onze oudste zoon kregen, voelde ik dat we het geld aan een ander doel moesten geven nl. KIKOV. Na de diagnose van kanker bij Mattias werden wij goed opgevangen en begeleid door een heel team van mensen. Ik vernam dat een deel van de praktische ondersteuning gesponsord werd door KIKOV. Door deze organisatie werd er mij veel uit handen genomen en was er een goede begeleiding voor broer en zus. Daarom was mijn keuze snel gemaakt en stemde mijn moeder hier ook mee in. Dus alles gaat recht naar een goed doel, dichtbij naar mensen die het echt nodig hebben in een moeilijke tijd.

De weg van Compostella naar Muxia

maandag 24 juli 2017

Het aftellen kan beginnen

De vertrekdatum komt dichterbij en de zenuwen beginnen hier toch te komen. Toelatingen worden in orde gebracht en ondertekend op het gemeentehuis. Kledij wordt uitgezocht en gewogen, want er mag maar zo weinig in de rugzak meegaan. Het is toch een hele onderneming wat die twee gaan doen. 14 dagen stappen , voor Sara de eerste keer op een vliegtuig, eerste keer in Spanje. Ik denk dat het een hele ervaring voor beiden gaat zijn, ook voor ons. Onze dochter zo'n avontuur laten beleven, is niet zonder de nodige zenuwen bij de mama. Maar dat komt helemaal goed.

Op stap met Sara en Norah

Op 3 april was het vriendinnetje van Sara ook van de partij. De beide meisjes wilden na het eerste spoorzoeken, elke keer een andere en nog avontuurlijkere belevenis.
En of ze dat kregen! Door hun vele 'getetter' vergaten ze soms welke opdracht ze gekregen hadden en vooral, waar ze moesten afslaan. Daardoor legde ik soms 3 keer dezelfde weg af om te zien of alles wel goed met hen ging.
Links en rechts afslaan was soms een beetje moeilijk, vooral als meter voor het laatste stuk van het traject een verkeerde straatnaam (die er weliswaar hard op trok) opgaf. Vermits het dicht bij huis was, ben ik ze met de auto gaan zoeken, ze waren links in plaats van rechts afgegaan, maar sara kende de weg en ze waren al op de juiste weg.
Maar eind goed, al goed.
Die 2 'grietjes' hadden het goed gehad. Wat me steeds zal bijblijven van die dag, is de leuke, aandoenlijke manier, waarop ze met elkaar omgingen.

Op stap met Sara en Axel

Op 10 april was Axel, de broer van Sara en Mattias erbij. Vandaag was het tijd om te leren hoe je een GR-weg kan volgen. Dit is een goede voorbereiding om attent te blijven op de weg, want verkeerd lopen is uit den boze. In het begin was het een beetje moeilijk (concentratie ontbrak), maar gaandeweg werden ze echte specialisten. Het is misschien wel nodig een grotere rugzak te kopen: Sara heeft altijd honger en op de Camino , die we gaan lopen, zijn de restaurantjes en winkels ver te zoeken, dus er moet voldoende proviand mee. Maar dat lukt ons wel. Ik kijk er zo naar uit!