Het was al 10 jaar mijn wens om samen met één van mijn kleinkinderen een stuk van de Camino te lopen. Ik vroeg het aan Yannick en Mattias. Geen van beide was geïnteresseerd. Sara en Axel waren toen nog te klein.
En dan als een donderslag bij heldere hemel, kwam daar een paar maanden geleden deze onverwachte vraag van Sara.
"Meter, mag ik volgend jaar mee naar Santiago?" " Wat? Waarom?........"
Het enige probleem was dat Sara bang was om te vliegen. Met de trein waren we vier dagen van de veertien kwijt: geen optie.
Om haar motivatie te toetsen, moest ze zelf sparen voor haar vliegtuigticket.
We stappen van Santiago de Compostela via Fisterra naar Muxia (de kleine Camino).
Ik kijk er zo naar uit. Weer een droom, die werkelijkheid wordt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten